× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 448  Germanus van Auxerre

Info afb.

Germanus (ook Germain) van Auxerre (ook Auxerrois), Ravenna, Italië; † 448.

Feest 31 juli.

(Niet te verwarren met zijn naamgenoot van Parijs [†576; feest 28 mei], naar wie o.m. St-Germain des Prés is genoemd).

Hij moet rond 378 in de Franse stad Auxerre geboren zijn. Hij studeerde voor rhetor te Rome en werd prefect in Auxerre. Daar maakte hij kennis met het christendom en liet zich dopen. Op zijn beurt wist hij vervolgens de latere apostel van Ierland, Patricius, voor Christus te winnen. In 418 volgde hij Sint Amator op als bisschop van de stad Auxerre. Hij was bevriend met Sint Martinus van Tours, de stichter van de monniksgemeenschappen in Gallië, en had nauw contact met Sint Hilarius van Arles. Tezamen met Sint Lupus van Troyes († ca 479; feest 29 juli) werd hij in 429 door paus Sint Coelestinus I naar Engeland gezonden om er de kerk van Brittannië te zuiveren van pelagiaanse invloeden.

Onderweg logeerden beide bisschoppen o.a. te Nanterre bij de ouders van de heilige Geneviève van Parijs, die indertijd nog een meisje was dat voor haar ouders de schapen hoedde. De beide prelaten gaven haar hun zegen en voorspelden dat er later een grote vrouw uit haar zou groeien, waar God nog veel plezier aan zou beleven. Diezelfde dag nog - aldus het verhaal - nam Geneviève zich voor haar leven als maagd aan God toe te wijden. Tot op de dag van vandaag wordt zij vereerd als patrones van Parijs.

Germanus speelde een beslissende rol in de grote zogeheten 'Alleluia-overwinning' die de Angelen op de Saksen behaalden.

De heidense Picten en Saksen hadden Brittannië met hun invallen onveilig gemaakt. In hun wanhoop wendden de Britten zich tot beide heilige mannen. Volgens de legende zou Sint Germanus eerst de Briste troepen het doopsel hebben toegdiend, vervolgens had hij zich aan het hoofd van de legermacht geplaatst. Bij het naderen van de vijand schreeuwde hij zijn manschappen toe dat zij hem en zijn collega moesten nadoen. De beide bisschoppen zetten daarop een drievoudig alleluja-gezag in dat door de troepen als uit één mond werd herhaald. De echo zorgde ervoor dat het klonk alsof er een onoverzienbaar leger optrok. De vijand werd door angst overmand en nam de vlucht.

Het had geleken alsof zijn missie geslaagd was, maar toch had de ketterij weer de kop opgestoken. Hij werd in 447 dus voor een tweede keer naar Brittannië gestuurd, nu in gezelschap van een leerling van bisschop Lupus van Troyes: Sint Severus die het jaar tevoren tot bisschop van Trier gewijd († ca 455; feest 15 oktober). Nu had de missie meer en blijvend succes.

In de legendarische Levensbeschrijving van Sint Nennoc lezen wij dat hij enige tijd bij haar ouders loggerde. Hij preekte het evangelie in de omgeving en genas vele zieken. Bij zijn afscheid haalde hij haar over hem te volgen om op het vasteland het leven van een kluizenares te gaan leiden. Hij sprak haar naar haar hart; ze ging mee. Dat resulteerde uiteindelijk in de kloostervestiging Lannenec bij Ploemeur.

Sint Germanus overleed tenslotte hij in Ravenna. Daar verbleef hij tijdens weer een andere diplomatieke missie: hij kwam bij keizerin Galla Placidia pleiten voor ordeherstel en vrede in Armorica (Bretagne), dat in conflict was geraakt met haar onderkoning in Gallië.

Verering & Cultuur

Hij werd overgebracht naar zijn bisschopsstad, Auxerre. Daar bouwde de heilige koningin Chlotildis van Frankrijk een kerk boven zijn graf. Dit werd een beroemd bedevaartsoord; er werden later nog vele andere bisschoppen en vorsten bijgezet.

Sint Martinus van Tours noemde hem de meest vereerde heilige van Frankrijk.

Legende over de relieken van St-Germain-Auxerrois en St-Martin

Ten tijde van de invallen der Noormannen werden Martinus' relieken in veiligheid gebracht te Auxerre in de kerk waar de grote bisschop St-Germain begraven lag. Naast diens sarcofaag werd dus het stoffelijk overschot van Martinus geplaatst. Al gauw ontstond er strijd onder de vereerders van beide heiligen, welke van de twee de grootste zou zijn. Men besloot het op een godsdoordeel te laten aankomen. Er werd iemand uit het gasthuis gehaald die zeer onlangs was gestorven. Eerst legde men hem op het graf van Sint Germanus, maar er gebeurde niets. Vervolgens legde men hem op Martinus' sarcofaag en onmiddellijk stond de dode op. Groot gejuich onder Martinus' aanhang: hun heilige had zich de grootste betoond. Maar die van Saint-Germain bewonderden het in hun patroon dat hij in zijn gastvrijheid de eer aan zijn gast gelaten had...

Hij wordt vereerd als patroon van vele kerken en abdijen in Frankrijk. Parijs kent bv. een kerkje St-Germain-Auxerrois.

Hij wordt afgebeeld met een gedode ezel die zijn kop naar zijn meester keert; of met draak aan de voet (met hem verdwenen de laatste sporen van afgoderij in zijn gebied).


Bronnen
[0AAS»08.20; AAS»Oct:vii/1kol:33nr.12; ; Lin.1999; S&S.1994p:227; Dries van den Akker s.j./2006.03.17]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen