× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 284  Maximilianus van Lorch

Info afb.

Maximilianus van Lorch, Joego-Slavië (ook van Celeia, van Celje, van Cellia, van Cilli, van Noricum, van Pongau), Oostenrijk; bisschop & martelaar; ca 284.

Feest 12 & 29 oktober

Geschiedenis
Historisch gesproken is er bijna niets over Maximilianus bekend. Zijn graf bevond zich te Bischofshofen (in Pongau, gebied ten zuiden van Salzburg, Oostenrijk). In de 8e eeuw werd er een kapel overheen gebouwd. Toen zijn verering toenam, bracht de heilige bisschop Rupert van Salzburg († 717; feest 27 maart) zijn gebeente plechtig over naar Altötting. Dat was in 878. Zo'n honderd jaar daarna, in 985, kwam het door toedoen van bisschop Pilgrim naar Passau († 991; feest 31 mei). Zo werd Maximilianus naast Valentinus († 470; feest 7 januari) de tweede patroon van deze stad.

Legende
Pas in de 13e eeuw duiken er verhalen en legendes op rond zijn persoon. Hij zou afkomstig zijn geweest van Cilli (= Celeia in Joego-Slavië). Hij zou van een priester, Oranius geheten, zijn christelijke vorming hebben gehad. Van begin af aan onderscheidde hij zich temidden van de harde Romeinse cultuur door zijn beminnelijke houding en christelijke zachtmoedigheid. Bij het overlijden van zijn ouders gaf hij alles wat hij erfde aan de armen, en hun slaven schonk hij de vrijheid.

Nu trok hij naar Lorch (= Lauriacum). Daar werd hij priester gewijd. Overal trok hij rond om de mensen met woord en voorbeeld voor Christus te winnen. Vanwege zijn menslievendheid werd hij door de mensen tot hun bisschop gekozen. Het liefst had hij voor de eer bedankt, maar hij kon de aandrang van het volk niet weerstaan. Voor hij gewijd zou worden, maakte hij eerst een pelgrimstocht naar Rome, om de zegen af te smeken van Petrus en Paulus, de grote apostelen van de Kerk. Paus Sixtus II († 258; feest 6 augustus) stuurde hem naar de streken die tegenwoordig worden gevormd door Oostenrijk en Zuid-Duitsland. Daar trok hij predikend rond en wisten vele ongelovigen tot Christus te brengen. In Freising stichtte hij een kerkje ter ere van Maria, koning des hemels.

Juist in de tijd moesten de christenen op last van keizer Numerianus (284-285) harde vervolgingen ondergaan van de zijde van de Romeinse overheid. Omdat hem werd verteld dat de christenen in zijn vaderland dreigden te bezwijken onder de dreiging van martelingen en doodstraf, keerde hij daarheen terug. Onverschrokken begaf hij zich naar het paleis van de Romeinse overheid en getuigde er van Christus' liefde voor alle mensen. Hij werd natuurlijk gearresteerd en gedwongen aan Romeinse goden te offeren. Maar hij weigerde resoluut. Dat sterkte een aantal wankelmoedige geloofsgenoten. Uiteindelijk zou hij ca 284 de marteldood gestorven zijn, waarna hij volgens de berichten stiekem werd begraven in Bischofshofen.

Verering & Cultuur
Zijn verering nam in de 16e eeuw een grote vlucht vanaf het moment dat hij door Keizer Maximilian I als patroon werd gekozen. De keizer maakte hem tot achtste patroon van Oostenrijk. Hij is ook patroon van de bisdommen Passau (Duitsland) en Linz (Oostenrijk).

De kerk van het Belgische plaatsje Pulderbos-Zandhoven is aan hem toegewijd. Dat gaat terug op het feit dat keizer Maximilianus I regent was over de Bourgondische Nederlanden (1482-1494). Hij mocht zich noemen Hertog van Brabant. Als zodanig was hij heer van het dorp. Op het bedevaartvaantje staat de keizer in een hermelijnen mantel afgebeeld, terwijl hij voor een Mariabeeld neerknielt. Het gebed dat hij uitspreekt staat op de steen rechtsonder: ‘O Maria, Moeder ons Heeren, wilt sond'en sieckten van ons keeren.' Achter de keizer zien wij zijn naamspatroon, in wapenrusting en met een lauwerkrans op het hoofd. Waarschijnlijk is hij hier verward met Maximilianus van Antiochië, officier en martelaar ten tijde van Julianus de Afvallige, 362.

Gewoonlijk wordt hij afgebeeld als bisschop met kruis, boek, zwaard en martelaarspalm (teken van de overwinning. Juist omdat hij stand hield als christen en daar net als Jezus zijn leven voor heeft gegeven, heeft hij -gelovig - de overwinning behaald).


Bronnen
[000»Colomanus; 011; 101/103; 105/109p:662; 111a/112; 126:schutb.35vv.45; 132/1p:37; 140; 180p:119; 229; 233; 237; 293; Chapeaurouge:afb:12; Dries van den Akker s.j./2007.10.07]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen