 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Gwen (ook Alba, Blanche, Candida, Guen, Gwenn, Gwenna, Gwennaig of White) van St-Vennec (ook Teirbronn of Trimammis), Bretagne, Frankrijk; moeder; † 6e eeuw.
Feest (1 juni &) 5 juli & 3 & 18 oktober.
Over haar is niet veel bekend. Zij zou gehuwd geweest zijn met de heilige Fragan († 6e eeuw; feest 3 oktober). Het echtpaar kreeg vier kinderen die later stuk voor stuk in Bretgane als heiligen zouden worden vereerd: drie zoons, de tweeling Guéthénoc (ook Vennec of Winok: † einde 5e eeuw; feest 5 november) en Jacut († einde 5e eeuw; feest 8 februari), en vervolgens Guénolé († 532; feest 3 maart), de latere stichter en patroon van het beroemde Bretonse klooster Landevennec; en tenslotte de dochter Clervie.
Het verhaal van Sint Gwen verweeft zich op den duur met oude legendes. Zij wordt afgebeeld met drie borsten om aan haar drie zoons tegelijk te drinken te kunnen geven. Vandaar haar bijnaam Teirbronn of Trimammis, wat respectievelijk in het Bretons en het Latijn betekent 'drie-borsten'.
Ongetwijfeld een symbolische weergave van het feit dat haar drie heilige zoons hun godsdienstige overtuiging van moeder - om zo te zeggen - met de paplepel ingegeven kregen. Over een aparte behandeling van de dochter rept het verhaal niet.
In de mythologie van de Keltische cultuur speelt het getal drie een grote rol. Drielingen waren vaak grondleggers van beroemde dynastieën, of drie verschillende aspecten van één en dezelfde werkelijkheid (vgl. het nationale wapen van Ierland, het klavertje-drie. Later werd dit door de christenen in verband gebracht met hun Drieëne God).
Zij wordt ook wel vereenzelvigd met de geheimzinnige heilige White of Candida waarvan men de stoffelijke resten sinds onheuglijke tijden vereert te Whitchurch, Dorset, Engeland. Niemand kent de herkomst van deze heilige. Een tijd lang vermoedde men dat het wellicht om een man zou gaan. Maar toen men in 1990 de sarcofaag opende, trof men er de stoffelijke resten van een ongeveer 40-jarige vrouw.
In Bretagne wordt zij vereerd als de beschermheilige van kinderen en jonge moeders; zij roepen haar aan om voldoende melk te hebben voor hun baby. Daarnaast roept men haar hulp in voor de genezing van witte (verwijzing naar haar naam!) gezwellen en van eczeem bij kinderen, in Bretagne genoemd de Sint-Gwen-ziekte; dit alles vanwege de witte kleur. Men zette het gebed kracht bij door een stuk stof in haar bron te dopen en op de kleine zieke te leggen.
© A. van den Akker s.j.
