 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Ceronna (ook Céronne) van Ste-Céronne-Lès-Mortagne, Normandië, Frankrijk; maagd; † 490.
Feest †15 november & 16 december (Normandië)
Haar levensbeschrijving dateert van halverwege de 11e eeuw, zo'n zeshonderd jaar nadat zij geleefd zou hebben. Zij is dus gebaseerd op legende en mondelinge overlevering.
Legende
Ceronna zou geboren zijn rond 410, in Corneilhan, in de buurt van Franse stad Béziers. Haar vader, Olympius, was plaatselijk burgemeester; hij en zijn vrouw, Sarrabia, hingen nog de traditionele heidense godsdienst aan. Ceronna wist een van haar broers, Sofronius, te bekeren tot het christelijk geloof, en tezamen ontvluchtten zij de ouderlijke woning. Zij kwamen in Bordeaux terecht, waar bisschop Amandus († 431; feest 18 juni) hun beiden bij zich opnam en het doopsel toediende.
Sofronius besloot priester te worden; Ceronna ontving de maagdensluier en legde zich toe op een God gewijd leven. Maar zij werden het slachtoffer van allerlei verdachtmakingen en valse beschuldigingen. Ze besloten dus uiteen te gaan. Sofronius vertrok naar Rome om daar zijn priesterstudie voort te zetten, maar stierf niet lang na aankomst. Ceronna trok naar het noorden en vestigde zich rond 440 als kluizenares op een plek die later naar haar zou worden genoemd: Sainte-Céronne-Lès-Mortagne.
Zij bracht het evangelie onder de plaatselijke bevolking, niet alleen door haar religieuze levenswijze, maar ook door actief Gods woord te verkondigen. Ze bouwde een kapel die ze toewijdde aan Sint Marcellus († 309; feest 16 januari). Haar nederzetting groeide uit tot een kloostergemeenschapje.
Tegen het eind van haar leven werd ze blind. Toch kon zij de weg naar de bron, gelegen op de helling van de Mont Romigny, moeiteloos vinden dankzij een miraculeuze draad er liep van haar woonplaats naar de put. Kwaadaardige kinderen en volwassenen hebben die draad herhaaldelijk kapot gemaakt, maar telkens bleek ze op wonderlijke wijze hersteld.
Verering & Cultuur
Ze stierf op 15 november 490 en werd begraven in haar Sint-Marcelluskerkje. Het groeide uit tot een pelgrimsplek waar sommigen genezing vonden. Haar bron bestaat nog steeds.
Haar voorspraak wordt ingeroepen bij oogkwalen.
© A. van den Akker s.j.
