Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Indra was de oorlogs- en oppergod van de Indo-Europeanen die rond 1500 vóór Christus India binnenvielen.

In de Rig-Veda uit de hindoestaanse mythologie is Indra de god van de lucht, van de hemel. Hij is de heer van de regen; bepaalt vruchtbaarheid en plantengroei. In het voorbijgaan heeft hij het bestuur van alle goden tussen hemel en aarde onder zich. In zijn hemelpaleis wordt hij bediend door Asparasen, beeldschone nymfen die bijzonder bedreven zijn in de kunst van de liefde.
Hij waakt over de ordening van de wereld en zorgt ervoor dat er geen chaos komt door de boze geesten van de duisternis te bevechten en te overwinnen met zijn bliksemflitsen. Zo wordt er van hem verteld dat hij ten strijde trok tegen Vritra, een boze geest, die zich in 99 bochten om de wateren had gewikkeld. Het gevolg was dat er op aarde langdurig droogte heerste, want er kon geen waterdruppel door Vritra's omknelling heen.
Hiermee kwamen ook de koeien weer vrij (symbool van rijkdom en vruchtbaarheid). Ook de zon, die werd vastgehouden in de grot van de nachtelijke onderwereld, kreeg weer ruim baan en kon zijn warme schijnsel weer op de aarde werpen.

Indra bestreed de chaos ook nog op een andere manier. In zijn tijd hadden de bergen nog vleugels en vlogen rond als vogels. Bij hun landingen op aarde richtten ze dan ook grote schade aan. Vandaar dat Indra de vleugels van de bergen heeft afgehouwen, zodat ze sindsdien op één en dezelfde plek blijven staan.

In de oudste verhalen was er eigenlijk een andere god van de lucht: Varuna. Maar deze was zo geestelijk en vaag, dat Indra met zijn vruchtbaarheid en zegen voor de mensheid langzamerhand in de gebeden en offers van de Hindoes een veel belangrijker plaats is gaan innemen.

Zijn feest is een vruchtbaarheidsfeest. Er wordt volgens een nauwkeurig ritueel een boom omgehakt en vervolgens opnieuw opgericht, versierd met bloemen, kransen, bellen enz. In de nacht wordt er rond de boom gezongen en gedanst en er worden toneelstukjes opgevoerd; alles met de bedoeling om de sluimerende krachten van de natuur weer tot leven te laten komen. (Bij ons te vergelijken met de kerst- en de meiboom).