×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Concordius van Spoleto, Italië: subdiaken & martelaar; † 175.
Feest 1 januari & 4 juni (oosterse kerk) (&2 juli?[122]).
Hij was van Romeinse afkomst. Zijn vader heette Gordianus en was volgens zeggen een goed mens. Concordius staat te boek als subdiaken.
Toen onder keizer Marcus Aurelius (161-180) christenvervolgingen uitbraken, ontvluchtte hij Rome en zocht een goed heenkomen ergens in Toscane. Zijn verblijfplaats kon echter niet verborgen blijven, omdat vele christenen hem kwamen opzoeken.
Het verhaal zegt, dat hij de eenzaamheid zocht, en suggereert, dat hij het leven van een woestijnvader leidde. Dat zal historisch gesproken wel niet kloppen, want welbeschouwd bestonden die nog niet. Het geeft veeleer aan, dat zijn martelaarsverhaal is geschreven naar het voorbeeld van het leven der woestijnmonniken, die door de geestelijke strijd die zij voerden tegen de demonen werden gezien als de opvolgers van de martelaren. Dat blijkt ook uit het feit, dat er een grote toeloop was van gelovigen naar zijn schuilplaats, juist als bij de woestijnmonniken!
Zo komt het, dat hij werd aangegeven bij Torquatus, de landvoogd van Toscane en Umbrië. Deze liet hem arresteren en voorgeleiden.
"Hoe heet u?", vroeg hij.
"Christen", antwoordde Concordius.
"Ik had het niet over die Christus van u, maar over uw naam."
"Christen, zoals ik u al zei. Hem behoor ik toe, en er is niets ter wereld wat mij van mijn Meester kan scheiden."
Torquatus liet hem afranselen en wierp hem weer in de gevangenis. Na een paar dagen liet hij hem andermaal roepen en probeerde het nu met mooie beloften, gouden bergen en zoete broodjes. Toen dat niets uithaalde, gooide hij het over een andere boeg; hij begon te dreigen en hem bang te maken, maar hij zag al gauw in, dat hij zijn arrestant niet tot andere gedachten kon brengen. Hij onderwierp hem aan allerlei gruwelijke folteringen. Tenslotte stuurde hij zijn slachtoffer, toegetakeld als het was, terug naar de gevangenis met de bedoeling hem daar van honger te laten omkomen. Maar - aldus de legende - er verscheen een engel die hem spijzigde met hemels voedsel.
Reeds na drie dagen kon Torquatus zijn ongeduld en nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. Hij zond twee soldaten op zijn gevangene af in gezelschap van een afgodspriester, die een beeltenis van Jupiter bij zich had.
Hij beval: "Als hij niet offert, moet je hem onmiddellijk executeren."
Toen Concordius begreep wat er van hem werd verwacht, spuwde hij slechts op het beeld. Daarop sloeg een van de twee militairen hem het hoofd af.
Afgebeeld
Hij wordt afgebeeld met een engel, die hem in zijn gevangenschap sterkt met hemels voedsel; soms ziet men hem het afgodsbeeld van zich afduwen.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen