×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Dallan Forghaill (ook Cluain Dallain of Euchode Dallanus), Triscoel, Ierland; kluizenaar & martelaar; † 598.
Feest 29 januari.
Hij was familie van Sint Aidan van Ferns († 626; feest 31 januari) en werd geboren in Connaught, Ierland. Als monnik legde hij zich met grote ijver toe op de studie, zozeer zelfs dat het blindheid ten gevolge had.
In 575 was hij de belangrijkste bard in Ierland, een positie die destijds in zeer hoog aanzien stond. Maar er waren helaas collega-barden die schromelijk misbruik maakten van positie. Waar zij op basis van de traditie gastvrijheid en hoffelijkheid zouden moeten tonen, bleken zij vrekkig en egoïstisch, hun positie onwaardig. De toenmalige koning, Aedh MacAinmire wenste dan ook een eind te maken aan het geprivilegieerde bardengilde. Maar daar kwam Sint Columcille († 597; feest 9 juni) tegen in het geweer. Hij behoorde zelf tot de bardenklasse en legde de koning de vraag voor wie in Ierland de grote daden van de vorsten moesten bezingen en wie de aloude liederenschat zouden bewaren, als er geen barden meer zouden zijn? Kortom, straf desnoods onwaardige barden, maar hef hun gilde niet op.
Uit erkentelijkheid voor deze moedige opstelling schreef Dallan een lofdicht op Sint Columkil ‘Amra Colmcille’; het mocht pas na diens dood worden vrijgegeven. Er zijn een aantal schrijvers die beweren dat Dallan weer ziende werd bij de publicatie ervan.
Door piraten werd hij te Triscoel op het eiland Inniskeel, Donegal, om het leven gebracht; zijn hoofd werd in zee gegooid. Het werd evenwel later weer teruggevonden; het schijnt op wonderbare wijze met de rest van het lichaam verenigd te zijn.
D’Arcy merkt nog op dat historisch gesproken Dallans grootste verdienste erin bestaat het bardengilde te hebben hervormd. Zij maakten deel uit van elke grote historische gebeurtenis tot in de 18e eeuw aan toe.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen