 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Berlindis (ook Bellaude of Berlinda) van Meerbeke osb, België; kloosterlinge met Nona en Celsa; † ca 702.
Feest 3 februari.
Het leven van Berlindis werd opgeschreven rond het jaar 900 door Hubertus, een monnik uit de abdij van Lobbes, op basis van de gegevens die zijn opdrachtgever, proost Gerard van Meerbeke, hem ter hand stelde. Hij plaatst haar leven in de tweede helft van de 7e eeuw, maar dat klopt niet met de invallen van de Noormannen die in haar tijd zouden hebben plaats gevonden. Sommige historici veronderstellen dan ook liever dat zij leefde tegen het eind van de 9e en aan het begin van de 10e eeuw.
Volgens Hubertus' levensbeschrijving werd Berlindis geboren als dochter van Heer Odelard van Meerbeke bij Ninove. Haar moeder heette Nona; zij wordt een zuster genoemd van de heilige bisschop Amandus († ca 675; feest 6 februari).
Als Berlindis inderdaad uit de tweede helft van de 7e eeuw stamt, kan dat kloppen, want de heilige bisschop stierf in de tweede helft van de zevende eeuw. Wanneer Berlindis toch in de 9e eeuw moet worden geplaatst, maakt schrijver Hubertus met deze opmerking in ieder geval duidelijk, dat in zijn ogen Berlindis' moeder uit hetzelfde godvruchtige hout gesneden was als de beroemde bisschop.
Vader bezat uitgestrekte landgoederen in het midden van het huidige België. Zij besloegen gebied tussen Antwerpen en Luik; hij bezat onder meer kastelen te Ombergen, tussen Gent en Ninove, en te Assche tussen Aalst en Brussel.
Nona stierf toen Berlindis twaalf was. Intussen had haar vader strijd moeten leveren tegen de Noormannen. Deze werden uiteindelijk verslagen door Odelards standvastigheid en mede door de hulp van Arnold van Karintië. De prijs was hoog. Zijn enige zoon Eligard was gesneuveld en hijzelf was melaats uit de strijd gekomen. Dit alles zorgde ervoor, dat Odelard een verbitterd man was geworden. Hoewel Berlindis hem met grote liefde verzorgde, nam zij alle voorzorgsmaatregelen om niet zelf besmet te raken.
Beroemd is de anekdote dat zij de beker waaruit haar vader had gedronken, eerst zorgvuldig omspoelde en schoonmaakte alvorens er zelf gebruik van te maken. Naar de opvattingen van die tijd was een dergelijke daad beledigend: wie zoiets deed, demonstreerde niets met de ander van doen te willen hebben. Dit leidde ertoe, dat vader zijn dochter onterfde en al zijn bezittingen schonk aan de abdij van Nijvel.
Berlindis besefte dat zij haar vader intens verdriet had gedaan. Zij wenste van dat ogenblik af alleen nog maar een leven te leiden van boete en gebed; zo trad zij in bij de zusters van het Mariaklooster te Moorsel bij Aalst. Ook zij hadden veel te lijden gehad van de Noormannen en waren straatarm.
Na de dood van haar vader keerde zij naar het ouderlijk landgoed terug en begroef hem naast haar moeder in de plaatselijke St-Pieterskerk; die had haar vader nog bij zijn leven laten bouwen. Zij keerde niet meer naar Moorsel terug, maar begon met een aantal vrouwen uit de buurt in het ouderlijk huis bij de kerk een eigen klooster. Zij leefde uiterst sober: zomer en winter sliep ze op een eenvoudig matje op de grond met een steen als hoofdkussen; ze droeg een haren boetekleed en gebruikte nooit vlees of wijn. De opbrengst van het land schonk zij steevast weg aan de armen.
Verering & Cultuur
Volgens de overlevering stierf zij in het jaar 702. Anderen menen, dat haar dood geplaatst moet worden in de jaren 30-35 van de tiende eeuw. Ze werd naast haar ouders begraven in de St-Pieterskerk. Sindsdien sprak men over haar als over de 'Weldoenster van Meerbeke'. Het was bisschop Autbertus II van Kamerijk (960-965) die haar verhief tot de eer der altaren.
Met haar worden ook twee heilige gezellinnen vereerd: Nona en Celsa. Van hun leven weet men niets. Uit het feit dat ze naast haar begraven liggen heeft men de conclusie getrokken, dat zij medezusters waren. Anderen voegden daaraan toe, dat Nona wellicht haar moeder was en Celsa een nicht.
Patronaten
Berlindis staat te boek als patrones tegen veeziekten en tegen epidemieën bij dieren. Rond Pinksteren trekken bedevaartgangers vanuit Vlaanderen, Brabant en Henegouwen naar Meerbeke om haar voorspraak te vragen bij de bescherming van het vee.
Afgebeeld
Zij wordt afgebeeld als non met een koe in haar buurt; soms met een beker bij zich.
© A. van den Akker s.j.
