× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 308  Adrianus van Cesarea

Info afb.

Adrianus (ook Hadrianus) van Cesarea, Palestina; martelaar met Eubulus; † 308.

Feest 3 februari(oost.kerk &) 5 (Adrianus) & 7 (Eubulus) maart

Geschiedenis

Op het moment dat Adrianus en Eubulus de stad Cesarea binnenkwamen om hun medechristenen te bezoeken, werden ze gearresteerd, gemarteld en ter dood gebracht; Adrianus op 5 maart, Eubulus twee dagen later. Het is niet helemaal duidelijk of zij dat bezoek brachten, omdat ze van de vervolgingen hadden gehoord die op dat moment heersten in Cesarea, maar waarschijnlijk is het wel. Vermoedelijk waren ze dus gekomen om hun mede-gelovigen te troosten en moed in te spreken.

Legende

In de afgelopen dagen waren er tijdens de vervolgingen van Cesarea al twaalf martelaren ten slachtoffer gevallen aan de dwingelandij van Firmilianus, de stadhouder. Hij had geboden de lijken in de open lucht bloot te stellen aan de vraatzucht van de wilde dieren. Dat was voor de christenen heel erg, want het begraven van de doden was voor hen een heilige plicht. Maar zelfs de meest bloeddorstige wilde beesten hadden de lijken ongemoeid gelaten, zodat de christenen na vier dagen alsnog toestemming hadden gekregen ze een gepaste begrafenis te geven.

Toen dit allemaal nog maar net achter de rug was, kwamen Eubulus en Adrianus in Cesarea aan. Ze waren afkomstig uit Mangana. Ze hadden de reis ondernomen, vastbesloten om aan de heilige geloofsgenoten hun goede diensten aan te bieden. Maar net als de anderen werden ze meteen gearresteerd, nog bij de stadspoort. Ze werden ondervraagd naar het doel van hun komst en gaven daar naar eer en geweten antwoord op. Dat betekende dat ze onverwijld voor Firmilianus werden gebracht. Deze liet er geen gras over groeien; ze hoefden dan ook niet lang te wachten voor ze tot de eeuwige vreugde werden toegelaten.

Zoals Firmilianus in dat soort zaken gewoon was, liet hij hun eerst met ijzeren haken de huid afscheuren om hen vervolgens te veroordelen tot de wilde dieren. Vandaar dat Adrianus al een paar dagen later, op 5 maart, in Cesarea een volksfeestdag die met veel vrolijkheid werd gevierd, voor een leeuw werd gegooid en tenslotte afgemaakt met een zwaardstoot door de keel.

Omdat de stadhouder probeerde Eubulus te redden, stelde hij zijn dood nog twee dagen uit. In die tijd bezwoer hij hem zichzelf in veiligheid te brengen door gewoon aan de goden te offeren. Als hij dat zou doen, beloofde hij hem gezond en wel weer vrij te laten. Maar Eubulus vond de beide dingen die hem beloofd werden, van minder waarde dan een eervolle dood; dus hij weigerde het aanbod. Zo volgde hij het voorbeeld van zijn vriend Adrianus, en werd hij in het amfitheater door de wilde beesten zo drastisch verscheurd dat het zelfs niet meer nodig was hem na afloop nog met het zwaard de genadestoot toe te dienen.


Bronnen
[277p:180v; 101» Hadrian; 101a; 102; 105; 106» Hadrianus; 107; 140/141; 277p:180v.; 500; Dries van den Akker s.j./2000.09.22]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen