×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Eupsychius van Cesarea, Cappadocië (= tegenwoordig Midden-Turkije); martelaar ten tijde van Julianus de Afvallige; † 362.
Feest 9 april
Het verhaal vertelt dat hij van aanzienlijke afkomst was en werd opgevoed in het christelijk geloof. Hij trouwde met een meisje van zijn stand. Maar zijn huwelijk heeft niet langer dan één dag geduurd. Want op zijn trouwdag werd er in de stad een feest gehoudenter ere van de godin Fortuna. Met een aantal kornuiten trok hij op naar de tempele, waar hij eerst alle afgodsbeelden van hun voetstuk haalde en verbrijzelde om uiteindelijk het tempeltje zelf met de grond gelijk te maken. Keizer Julianus was woedend en kondigde een aantal forse strafmaatregelen af: de schuldigen moesten de doodstraf ondergaan; een groot aantal christenjongens werd onder de wapenen geroepen (wat in die tijd gewetensnood met zich meebracht: een christen kon niet in het leger dienen, want dan moest hij mensen doden end at was tegen de Tien Geboden); bovendien werd de christenen een gigantische belasting opgelegd waaruit de herbouw van de Fortunatempel bekostigd moest worden en tenslotte raakte de stad haar erenaam Cesarea (= keizerstad) kwijt: deze was haar nog toegekend door keizer Claudius Caesar: voortaan zouz e weer als vroeger Maza heten.
Eupsychius werd aan een boom vastgebonden en na gruwelijke martelingen om het leven gebracht. Toen keizer Julianus op zijn veldtocht door Cappadocië trok, ging bisschop basilius van Constantinopel hem tegemoet met drie broden, het teken van eerbetoon en welkom. De kezer van zijn kant bood de bisschop een handvol stro. Daarop sprak Basilius: "Keizer, u maakt ons belachelijk. Wij geven u van ons brood, dagelijsk voedsel voor iedereen, en u weet niet beter te doen dan ons wat armazalig stro toe te stoppen." Waarop de keizer geantwoord zou hebben: "Wacht maar, als ik van mijn overwinning op de Perzen terugkom: dan zul je nog enkel dit stro van me te vreten krijgen!" Maar de keizer keerde niet terug van zijn veldtocht. Hij werd in Perzië het slachtoffer van een ellendige dood, die precies bij hem paste.
Nu bouwden de inwoners triomfantelijk een kerk ter ere van Eupsychius. Niet lang daarna nodigde Basilius zijn collega-bisschoppen uit de omtrek uit om het feest van Euosychius te komen meevieren.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen