× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 690  Wigbert van Ierland

Info afb.

Wigbert (ook Wictbert) van Ierland o.s.b.; monnik & geloofsverkondiger; heilig; † 690.

Feest 12 april.

De Friese koning Aldgil stierf nog in datzelfde jaar, 679. Hij staat te boek als een vredelievend vorst die het liefst goede betrekkingen onderhield met de Franken in het zuiden. Dit in tegenstelling tot zijn opvolger Radboud. Die zag in de Franken een bedreiging voor zijn macht, leverde herhaaldelijk strijd met hen en verzette zich van de weeromstuit met kracht tegen de nieuwe godsdienst van het christendom. De Franken immers waren al sinds de doop van Clovis twee eeuwen geleden overgegaan tot het geloof in Christus. Reden voor Radboud om des te krachtiger vast te houden aan de heidense gebruiken van zijn Germaanse voorvaderen.

Het was ten tijde van Radboud dat de Ierse monnik Wigbert de oversteek waagde naar het vasteland om onder de Friezen het werk van Wilfrid voort te zetten. We mogen aannemen dat de aanzet daartoe werd gegeven door zijn abt Egbert, over wie we straks nog iets meer zullen horen. We geven weer Beda het woord: “Wictbert, een van Egberts gezellen, stond bekend om zijn wereldverzaking en om zijn kennis van de leer. Hij had jarenlang welhaast volmaakt in Ierland het leven van een kluizenaar in ballingschap geleid. Hij ging scheep en zette in Friesland voet aan wal. Daar verkondigde hij twee jaar lang onafgebroken aan het volk en aan zijn koning Rathbed [= Radboud] het woord des levens. Maar al zijn pogingen leverden bij zijn uitheemse toehoorders geen enkel resultaat op. Toen keerde hij terug naar zijn geliefde land van ballingschap en wijdde zich als vanouds toe aan de Heer in stilte” [v,9].

De 'ballingschap' waar Beda over spreekt - ook wel 'vreemdelingschap' genoemd - maakte deel uit van de spiritualiteit van Ierse monniken. Zij hield in dat de monnik geboortegrond en vaderland verliet met de bedoeling daar nooit meer terug te keren. Deze vorm van ascese was gebaseerd op de geloofsovertuiging dat ons ware thuis nergens op deze wereld te vinden is, maar uiteindelijk alleen bij God na dit leven in de hemel. Ook latere verkondigers als Egbert, Willibrord, Bonifatius en in zekere zin Jeroen van Noordwijk werden bezield door deze zelfde spiritualiteit. In dit verband is het opvallend dat van onze Wigbert wordt verteld dat hij na twee jaar onverrichter zake naar zijn klooster terugkeerde. Met nadruk wordt daaraan toegevoegd dat hij zijn ideaal van ballingschap trouw bleef.


Bronnen
[Dries van den Akker s.j./2008.02.01]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen