×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Disciola van Poitiers, Frankrijk; maagd; † 583. Feest 13 mei.
Zij was een nicht van sint Salvius van Albi († 584; feest 10 september). Op jonge leeftijd trad zij toe tot de kloostergemeenschap van Radegonde in Sainte-Croix. Daar was zij een toonbeeld van eenvoud en bescheidenheid, van toewijding en gehoorzaamheid. Vooral haar vroegtijdig sterven heeft diepe indruk gemaakt. De zusters hadden haar de afgelopen dagen omringd met hun goede zorgen. Verdrietig waren ze verenigd rond haar ziekbed. ’s Middags om drie uur - hetzelfde tijdstip als het overlijden van de Heer - richtte ze zich tot hen: ‘Ik voel met veel lichter nu. De pijn heeft mijn lichaam verlaten. Jullie hoeven niet meer voor me te zorgen. Wees zo goed nu weg te gaan, zodat ik wat kan slapen.’ Dat deden ze, maar korte tijd later keerden ze terug, staande rond haar ziekbed, in de hoop op een laatste woord. Plotseling opende ze haar ogen en strekte haar armen uit: ‘O heilige dienaar Gods, zegen mij, dat is vandaag nu al de vierde keer dat u mijn pijn op u neemt. Waarom zou u zo veel lijden verdragen alleen omwille van zo’n nietswaardige vrouw als ik ben...’ De zusters vroegen haar tot wie ze haar gebed richtte. Maar zij gaf een laatste snik en was overleden.
Toen men haar aflegde en baadde, was haar lichaam stralend wit, witter dan enig pas gewassen stuk textiel in het klooster.
Ze werd bijgezet in de crypte van de kerk die destijds nog was vernoemd naar Onze Lieve Vrouw, maar later zou worden toegewijd aan Sint Radegonde. In diezelfde crypte liggen ook Sint Radegonde († 587; feest 13 augustus) zelf en de eerste abdis van Sainte-Croix: de heilige Agnes van Poitiers: zij zou vijf jaar later sterven op precies dezelfde dag († 588; feest 13 mei).
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen