× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 409  Melania de Oudere

Info afb.
Onder: Overweging door Melania

Melania de Oudere (ook van Griekenland, van Jeruzalem, Romana of Senior), Jeruzalem, Palestina; weduwe & kluizenares;
† 409.

Feest 26 januari (tezamen met Paula van Rome) & 8 juni & 8 oktober.

Zij werd rond het jaar 342 geboren uit het Romeins adellijk geslacht der Antonii. Zij huwde met de stadsprefect van Rome Valerius Maximus. Maar ze was pas twee-en-twintig, toen ze haar man verloor en weduwe werd. Vanaf dat moment wenste zij haar leven te wijden aan gebed en ascese. Zij trok langs een aantal monniken in de woestijn van Egypte en Palestina en gaf ze rijke schenkingen. Tenslotte sloot zij zich te Jeruzalem aan bij de leerlingen van Rufinus van Aquileia en stichtte er zowel een kloostergemeenschap voor mannen als een voor vrouwen.

Zij was een vriendin en geestverwante van Paula van Rome. Melania's zoon zou de vader worden van de heilige Melania Junior.

Haar leven staat beschreven in de 'Historia Lausiaca' van Palladius van Helenopolis.


Melania over vakantie
'Bericht van boven' KRO Radio 5 zondag 8 juni 2008
...speel bestand af...

Laat ik beginnen mij voor te stellen: mijn naam is Melania. Mijn ouders waren patriciërs in het oude Rome. Om u enig idee te geven van de tijd waarin ik leefde: ik ben zo’n twaalf jaar ouder dan de beroemde bisschop Augustinus. Misschien ben ik hem ooit - zonder het te beseffen - in Rome wel tegengekomen. Maar nee, dat zal toch niet. Want toen ik ruim twintig was, ben ik verhuisd naar Palestina. Ik ben daar bij de monniken in de woestijn gaan wonen. Op dat moment woonde Augustinus nog bij zijn ouders in Noord-Afrika.
Wat bewoog in die tijd een vrouw van mijn stand om van het chique Rome naar de barre woestijn te verhuizen, zult u vragen. Dat zal ik u vertellen. Ik kom daarop, omdat u vandaag nadenkt over het thema ‘Op vakantie voor het goede doel.’
U moet weten dat mijn ouders voor mij een aantrekkelijke partij hadden gevonden om mee te trouwen: een goede man. Hij gaf mij twee zonen. Maar toen brak er een besmettelijke ziekte uit en binnen een paar weken verloor ik eerst mijn man en vervolgens allebei mijn kleine jongens. Ik was amper twintig. Kunt u zich voorstellen door wat voor hel ik gegaan ben? Wat moest ik met mijn leven aanvangen? Wat gaf houvast als je alles in één klap zomaar kon kwijtraken?
Ja, geld en goederen had ik genoeg. Maar dat betekende niets meer voor me. Ik wilde ook geen nieuw huwelijk. Wat wel? Wat ging ik doen met de tijd die mij ter beschikking stond?
Toen hoorde ik dat er in Palestina mannen in de woestijn woonden die zich van alle materiële dingen hadden losgemaakt en alleen nog maar leefden voor God. Ze deden niets anders dan bidden en in leven blijven. U kent ze als monniken of kloosterlingen. Zij maakten zich volkomen vrij voor God en stelden al hun tijd beschikbaar om zich met bezinning en gebed bezig te houden.
Zij noemden dat vacare, vrij zijn. Daar is ons woord vakantie van afgeleid: ‘Vacare Deo’: vrij zijn voor God. Wist u dat die spreuk, ‘Vacare Deo‘ ook te lezen staat boven de voormalige ingang van het benedictijner klooster in Egmond? Welnu, ik ben naar die monniken in Palestina gegaan, en heb datzelfde ideaal ook mogelijk gemaakt voor vrouwen.
Dus als u toch bezig bent met vakantie, vrij zijn, denk er dan eens aan of je ook geen tijd vrij zou maken voor God. Zoals ik mij terugtrok in Palestina tussen de monniken, zou u dat ook kunnen doen. Misschien niet meteen voor de rest van uw leven, maar voor enkele dagen. Past dat niet prachtig bij het thema van vandaag: ‘Op vakantie voor het goede doel’?
Soms zijn er mensen – ja zelfs gelovige mensen - die zich afvragen waar zo’n leven goed voor is. Alleen maar bidden. Zou het niet veel beter zijn als die broeders en zusters een of ander sociaal werk deden? Natuurlijk is sociaal werk goed. Maar het is ook goed om stil te staan bij de inspiratie die je ertoe drijft om een goed werk te doen.
Kent u het verhaal van Jesaja? Toen de ballingen terugkeerden uit hun ballingschap, troffen ze Jeruzalem in puin. Middelen voor de wederopbouw waren er nauwelijks. Mankracht ook niet. Maar de mensen herinnerden zich de belofte die over de stad was uitgesproken: dat het ooit een stad van vrede zou zijn. Wat hebben ze toen gedaan? Ze hebben wachters neergezet op de puinhopen van de muren. Die moesten onophoudelijk naar de hemel roepen, dag en nacht. Er was voor hen geen rust. En voor God ook niet! Zij moesten Hem uit zijn slaap houden tot hij zijn belofte had waargemaakt en Jeruzalem in volle glorie had hersteld. Welnu, dat is wat kloosterlingen doen. Zij geven stem aan de gebeden en verlangens van ons hart. Dag en nacht. Daar hebben zij zich volledig voor vrijgemaakt. Is het niets voor u daar ook enige tijd voor vrij te maken en dat te maken tot het goede doel van uw vakantie?

Dries van den Akker s.j./2008.03.08

Bronnen
[122; 141; ]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen