 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Lavrentia (geboren Levkadia) Herasymiv (ook Harasymiv), Kharsk, Siberië; religieuze & martelaar; † 1952.
Feest 28 augustus.
Zij werd geboren als Levkadia op 30 september 1911 in het plaatsje Rudnyky in the streek van Lviv, Oekraïne. Op 20-jarige leeftijd trad zij in bij de Zusters van Sint-Jozef te Tsebliv en nam de kloosternaam Lavrentia aan. Twee jaar later legde zij haar kloostergeloften af. In 1938 verhuisde ze met een medezuster, Olympia, naar het convent in Khyriv.
In 1950 deed de Sovjet Geheime Dienst (NKVD) daar een inval. Haar nicht en medezuster Anna Harasymiv vertelt daarover: ‘Midden in de nacht vielen de agenten van de Geheime Dienst ons convent aan. De zusters waren doodsbang. De geweldenaars hadden veel tijd nodig om de voordeur open te breken. Daar maakte Levkadia gebruik van door door een raam naar buiten te klimmen en de tuin in te vluchten. Op dat moment begon het te regenen; een ijskoude regen. Toen de NKVD het open raam zag, renden ze de tuin in en begonnen lukraak links en rechts met hun bajonetten in de struiken te steken. Eén keer zag Levkadia de punt van zo’n bajonet vlak voor haar neus, maar ze werd niet geraakt. Ze vonden haar niet en gingen onverrichterzake weer weg. Maar Levkadia hield zich de verdere nacht schuil in de tuin in de ijskoude regen. Toen ze weer naar binnen kwam was ze onderkoeld en uitgeput. Sinds dat incident was ze behoorlijk ziek en moest het bed houden: tuberculose. Toen was het gemakkelijk voor de Geheime Dienst om haar op te pakken. Ze brachten haar over naar Boryslav, tezamen met zuster Olympia. Ze werd, zo ziek als ze was, gedeporteerd naar Tomsk Oblast in Siberië, altijd nog tezamen met zuster Olympia. Uiteindelijk werd er een familie gevonden in de Kharsk, niet ver van Tomsk, die bereid was haar in huis te nemen en voor haar te zorgen. Nu lag ze in een klein kamertje tezamen met een verlamde man, gescheiden door een simpel kamerscherm. Van enige medische verzorging was al de tijd dat ze daar verbleef geen enkele sprake, wat ze geduldig en liefdevol verdroeg. Ze besteedde veel tijd aan gebed, en verrichtte wat licht handwerk. Uiteindelijk stierf ze als een martelares voor het christelijk geloof op 28 augustus 1952.
Op de laatste dag van zijn bezoek aan Oekraïne, 27 juni 2001, werd zij door paus Johannes Paulus, tezamen met vele andere martelaren, zaligverklaard.
© A. van den Akker s.j.
