 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Ghislain (ook Geleyn, Gelinus of Gislenus) van St-Ghislain osb.bas., Frankrijk; abt; † 683.
Feest (1 juni &) 9 (Bisdom Gent) & 10 oktober.
Legende
De heilige Gislenus was afkomstig uit de Griekse stad Athene. Van jongs af aan had hij zich toegewijd aan God en gekozen voor de geestelijke levensstaat. Hij was dus monnik, en wel in de orde van de heilige Basilius. Hij was ook priester, en volgens sommigen zelfs bisschop van de stad Athene.
Naar het voorbeeld van aartsvader Abraham verliet hij op zeker moment zijn vaderland en pelgrimeerde naar het graf van de apostelen in Rome. Volgens de heersende opvatting zou dat gebeurd zijn rond het jaar 650. In de kerk van Petrus en Paulus stortte hij hartstochtelijke gebeden. Daarop verscheen hem de glorieuze apostel Petrus. Deze zei hem: "Ginds is een dorp vlak bij de rivier die daar loopt; het heet Hainau. Daar heeft God u een plaats toegedacht op de plek die Ursidungus wordt genoemd.
Soms kom je ook de benamingen Ursidogne of Oversdung tegen.
Daar moet je ter ere van mij en van mijn collega-apostel Paulus een kerkje oprichten en aan ons toewijden." Vervolgens trok Ghislain naar de aangewezen plaats. Omdat hij veel over de heilige bisschop Amandus († ca 675; feest 6 februari) had horen vertellen, besloot hij hem te bezoeken om met hem een goed geestelijk gesprek te kunnen voeren. Tenslotte begaf hij zich naar de plaats die de apostel Petrus hem gewezen had.
Zo ging hij midden in de wildernis wonen, niet ver van de plaats Bergen in Henegouwen. Daar richtte hij een cel in, een klein kloostertje, alsmede een kerkje, dat hij toewijdde aan Petrus en Paulus. De toenmalige koning, Dagobert II (676-679), ontpopte zich als een groot weldoener voor het klooster. Van begin af aan kwamen er veel monniken naar Gislenus toe. Met hen samen leidde hij een heilig leven.
In deze tijd was koning Dagobert een keer aan het jagen gegaan in Brabant. De jagers ontdekten een grote berin. Door de meute honden werd zij op de vlucht gedreven. Zij zocht een schuilplaats onder de pij van Gislenus die hij vanwege de grote hitte had uitgetrokken en over een boomtak gehangen. De honden hielden halt op verre afstand, en blaften zelfs niet. De berin schurkte zich lekker veilig in haar schuilplaatsje. De jagers werden woedend op Gislenus, zeggend dat hij aan tovenarij deed. Maar hij lette niet op deze scheldwoorden. Het enige wat hij zei, was: "Ik vertrouw op God mijn Heer. Dreigementen vrees ik niet, al komen ze van de koning zelf." Maar de koning was onder de indruk van zijn woorden, hij vroeg de zegen, liet het dier verder met rust en keerde naar huis terug, God dankend, dat in zijn land zo'n engelachtige man was komen wonen.
Gislenus wist veel mensen ertoe te bewegen de wereld te versmaden; onder hen was graaf Vincent Madelgarius († 677; feest 14 juli) en diens vrouw Waldetrudis († 688; feest 9 april). Beiden verlieten de wereld en traden elk in een klooster dat zij uit eigen middelen hadden gesticht. Tegelijk ondersteunde Gislenus de heilige abdis Aldegondis († 684; feest 30 januari) die in diezelfde tijd bij Meubeuge, daar niet ver vandaan, een klooster aan het stichten was. Hij voorspelde haar het moment van haar dood. Tenslotte naderde het moment dat hijzelf in de Heer zou overlijden.
[165p:212;200/2»10.09]
Verering & Cultuur
Hij werd begraven in zijn eigen klooster, dat sindsdien naar hem Saint-Ghislain (of ook Sint-Geleyn) wordt genoemd. Een oude levensbeschrijving merkt ervan op: "Het is het belangrijkste klooster van heel Henegouwen." Uit dat klooster is nu de Noord-Franse plaats Saint-Ghislain gegroeid. In de middeleeuwen gold Saint-Ghislain als bedevaartsoord.
In 930 stalen de nonnen van Maubeuge zijn gebeente voor hun eigen klooster. De bisschop droeg hun echter op ze terug te bezorgen.
Hij is patroon van Saint-Ghislain en wordt afgebeeld als kluizenaar in de wildernis; als abt; of als bisschop. Vaak heeft hij een beer bij zich.
© A. van den Akker s.j.
