× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 287  Gregorius Maurus

Info afb.

Gregorius Maurus, Keulen, Duitsland; martelaar; † 287.

Feest 15 oktober.

Hij maakte deel uit van het Thebaanse Legioen. Zijn naam wordt in verband gebracht met die van Sint Gereon. Hij stond aan het hoofd van driehonderdzestig soldaten die naar Keulen trokken.

Legende

Gereon en zijn gezellen maakten deel uit van het Thebaanse Legioen dat onder leiding van Sint Mauritius († 287; feest 22 september) bij Octodorum (= het huidige Sankt-Moritz in Zwitserland) de marteldood onderging. Er waren namelijk enkele cohorten vooruitgestuurd naar het land van Treveri en de Ubiërs. Zo zette een deel onder aanvoering van Thyrsus koers naar Trier, terwijl een andere groep onder leiding van Cassius, Florentius en Pius op Bonn af marcheerde. Een derde groep bestond enerzijds uit de 318 man aangevoerd door Gereon, en een Moorse cohort van 360 man onder leiding van Gregorius: zij trokken richting Keulen dat zij in de avond van 9 oktober bereikten; daar gingen ze meteen naar de bestaande legerplaats.

Het getal 318 zou ontleend kunnen zijn aan het verhaal van Abraham die met 318 gezellende koning van Sodom bestrijdt en zijn neef Lot ontzet (Genesis 14,14). De kerkvaders kenden aan de letterwaarde van getallen grote mystieke betekenis toe. Als men de letters van het Griekse alfabet gebruikt, vertegenwoordigt het getal 318 de letters ie, de eerste twee letters van de naam Ièsos, Jezus. Het getal 318 in het verhaal van Abraham wijst dus op verborgen wijze vooruit naar Jezus hulp in de strijd tegen het kwaad.

Naar men zegt onderscheidden deze soldaten zich in vele opzichten van hun Romeinse collega’s. Ze waren rustiger en bescheidener. Ze hadden een donkere huidskleur en waren slanker en soepeler in hun bewegingen dan de Romeinen. Zij zouden weinig of geen onderscheidingen op hun kleding gedragen hebben. De aanvoerders gingen op een zeer hartelijke wijze met hun soldaten om. Toen men ’s avonds naar bed ging, zag men hen bij elkaar staan met gebogen hoofden en een gebed uitspreken.

De volgende morgen bij het krieken van de dag schalden de bazuinen en stroomden de soldaten uit hun tenten naar het appèl. Op bevel van de plaatselijke commandant stelden de Thebaanse legionairs zich bij elkaar op. Hij maakte hun bekend dat ze onmiddellijk naar Xanten moesten afmarcheren. Maar eerst moesten ze op uitdrukkelijk bevel van keizer Maximianus een offer aan de goden opdragen om een goede afloop van de veldtocht af te smeken. De commandant voegde eraan toe dat hun collega’s te Bonn, Trier en Octodorum geweigerd hadden de Romeinse goden eer te brengen en dientengevolge tezamen met hun aanvoerder Mauritius ter plekke de doodstraf hadden ondergaan. Dus ze moesten maar gauw hun christelijke godsdienst afzweren, anders zouden zij gestraft worden met hetzelfde lot. Zonder een woord te zeggen en een vin te verroeren hoorden de Thebaanse Legionairs dit alles aan. Toen zij zich omdraaiden, zagen zij hoe zich achter hen manschappen hadden geposteerd met hun korte zwaard in de aanslag. Op hetzelfde moment begonnen hun gezichten te stralen als hadden zij nu reeds een overwinning behaald. Nu trad Gereon, de aanvoerder, naar voren, en verklaarde namens alle anderen dat ze natuurlijk met alle plezier elk bevel van de keizer zouden opvolgen, maar als christenen was het voor hen eens en voor al onmogelijk om aan de Romeinse goden te offeren. Gewapend met de waarheid van het geloof bleven de helden onverschrokken pal staan, toen op bevel van de commandant de martelgang over hen losbrak. De een spoorde de ander aan om trouw te blijven aan het geloof tot in de dood. De beulen begonnen zich te realiseren dat zij niet van plan waren hun geloof af te zweren, dat zij geen tegenstand zouden bieden en dat zij standvastig de naam van Christus zouden blijven belijden. Dus begonnen zij met afschuwelijk geweld de een na de ander het hoofd af te slaan. Zo gaven Sint Gereon en zijn gezellen hun leven prijs als een levende offergave voor God. De moordenaars sleepten de lijken over het veld naar een diepe put en wierpen ze daar in.

Keizerin Helena ontdekte daar hun beenderen, liet ze in kostbare gewaden hullen en in gewijde aarde begraven.’
[Mel.1978p:659]

Verering & Cultuur

Opvallend is wel dat hij niet op dezelfde dag wordt gevierd als Sint Gereon. Dat kan zijn, omdat zijn marteldood zich enkele dagen later afgespeeld zou hebben. Ofwel, omdat de latere terugvinding van zijn relieken vijf dage later plaats vond dan die van Sint Gereon?


Bronnen
[Süt.1941; Dries van den Akker s.j./2007.06.10]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen