× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
Pictogrammen: Roos / rozen

Met welke heilige(n) heeft zo'n pictogram als hieronder staat wat te maken?

Shell Sleutel Vlag verenigd koninkrijk Vogel / vogels Borsten Draak Gans Vis / vissen Appel Indiaan / indianen Notenbalk Duif Beer Duikbril en snorkel Ster Jodenster Zwaard Palmtak / palmtakken Boom Ezel Varken Lelie Cadeautje Dokterstas Wereldbol Kaars Roos / rozen Ton Schip Rijksappel Wagenwiel Dolk Schatkist Hamer Kruisboog Zaag Bijl Speer Brood Pijl en boog Bezem Krokodil Voetbal Balonnen Onweer, bliksem Lippen Sinus-curve Kikker WC papier Kanon Spin Buidel(s) met geld Geraamte Vuur (van begeerte) Nero (brandprogramma  voor CD's) Bed Document Invalide Lachebekje Zwaan Bel / Klok Ketting Taart / koek / lekkere hapjes Speelkaart

   Roos / rozen

De rozen spelen een mooie rol in een legende over Elisabeth van Thüringen:
Op een keer liep de adellijke Elisabeth een zieke tegen het lijf. Hij zag er onsmakelijk uit. Overal uitslag. Ze nam hem mee naar huis, en bracht hem in haar vertrek. Ze deed hem in bad, knipte zijn haar bij, waste zijn hoofd en legde hem vervolgens in haar eigen bed. Dat zag haar schoonmoeder. Deze ging het haar zoon zeggen, de jonge landgraaf:
"Heer, je eer staat op het spel. Ik zou maar eens naar je vrouw gaan kijken. Die heeft één of andere kerel op haar kamer."
Hij ging bij haar aankloppen, wel wetend dat zij nooit enig kwaad deed. Zij deed hem open. Hij loerde in het rond. Ze droeg een pot met zeepsop. Daar had ze de melaatse mee gewassen. Ze probeerde het ding voor haar man te verbergen. De landgraaf merkte op, dat ze iets in haar kleed verborg. Dat was het haar dat ze de zieke had afgeknipt. De heer sprak op vriendelijke toon:
"Mijn zusje, wat heb je daar in je kleed?" Zij antwoordde: "Zijde." Ze haalde het tevoorschijn en gaf het aan haar heer. Het waren zijden knopen met gouddraad doorweven. De landgraaf was verbaasd: "Mijn zusje, wat heb je in die pot?" Ze liet hem de pot zien. Er kwam een heerlijke geur uit. Bovenop lagen hemelse rozen. Dat maakte de jonge landgraaf dolblij. Hij ging terug naar zijn moeder om te zeggen dat er van een man bij haar geen sprake was.

... lees verder hoe de moeder reageerde en wat er verder gebeurde...

Ook Theresia van Lisieux wordt vaak met rozen afgebeeld. Op haar sterfbed beloofde ze dat het uit de hemel rozen zou regenen: dat is dan ook volgens vele aanwezigen gebeurd.

Over Dorothea van Cesarea wordt het volgende verhaal verteld, waar rozen een belangrijke rol spelen:
De rechter:
"Zeg eens, Dorothea, hoe lang denk je nog door te gaan met je tovertrucs? Je kunt nu kiezen: ofwel je begint onmiddellijk hier onze goden te aanbidden ofwel ik laat je hoofd afslaan."
Waarop zij opgetogen tegen de rechter:
"Dat zal ik met grote vreugde verdragen uit liefde voor onze Heer. Ik verlang naar de eeuwige vreugde van zijn tuin, waar ik blozende appels kan plukken en sierlijke rozen."
Later zegt Theofilus, de secretaris van de rechter:
"Dorothea, als je met je gemaal in diens tuin bent, stuur mij dan een paar van die appels en rozen...!"
Dorothea: "Dat doe ik graag voor u!"
Toen Dorothea ter bestemder plaatse was gebracht, boog zij het hoofd onder het zwaard.
Nu verscheen haar een lief klein kind op blote voetjes en in purper gekleed. Het had krullerig haar; op zijngewaad waren als het ware overal sterretjes uitgezaaid. Het droeg een klein mandje in de hand met drie rozen en drie appels erin. Daarop zei de heilige Dorothea:
"Ach meneer, ik zou u willen verzoeken dit mandje te bezorgen aan Theofilus, de secretaris."
Meteen daarop werd zij onthoofd en haar ziel steeg op naar de eeuwige vreugde.
Op hetzelfde moment bevond Theofilus zich in het paleis van de rechter. Daar kwam het lief klein kindje op Theofilus af; het trok hem onopgemerkt terzijde en zei tegen hem:
"Astublieft, de rozen en de appels. Met de hartelijke groeten van zuster Dorothea uit het paradijs."
En meteen was het kind uit het zicht verdwenen. Nu kreeg Theofilus onnoemelijke spijt over zijn zonden en riep met luide stem:
"Christus is waarlijk de Zoon van God. In Hem is geen bedrog. Zalig degenen die lijden om zijnentwil."

Hoe loopt het af met Theofilus...lees het hier...

Kies een ander pictogram...

© heiligen.net

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen